Trudnili się oni pasterstwem, a podstawową jednostką ich działalności były sałasze, czyli spółki pasterskie. Pojawiająca się od XVII wieku w dolinach ludność miejscowa, stopniowo zaczęła przejmować wałaski sposób gospodarowania, jednocześnie powiększając tereny pasterskie kosztem puszczy karpackiej. Opłaty za korzystanie z lasów i pastwisk pobierali właściciele tego terenu – do 1653 roku Piastowie a następnie Habsburgowie w imieniu których rządziła Komora Cieszyńska. Gospodarka leśna Habsburgów nastawiona była na zysk, co spotęgował jeszcze rozwój przemysłu w okolicy, m.in. budowa huty w Ustroniu, do działalności której niezbędne były duże ilości drewna z blisko położonych lasów. Pomimo sygnalizowania potrzeby ich ochrony w XVIII wieku, złożona z różnych gatunków drzew puszcza karpacka została prawie całkowicie wytrzebiona. Jednak i na to Habsburgowie potrafili coś zaradzić, mianowicie góry obsadzili najszybciej rosnącym i dającym największą masę w krótkim czasie świerkiem, głównie obcego pochodzenia. Jak się okazało po wielu latach, decyzja ta miała fatalne skutki dla lasów tego obszaru. Po I wojnie światowej lasy Habsburgów przeszły na własność Skarbu Państwa.

Habsburgowie cenili ten obszar również ze względów łowieckich. Poza zwierzyną grubą polowano tutaj w szczególności na głuszce i jarząbki. Na głuszce polowali tutaj m.in. arcyksiążę Fryderyk Habsburg i jego żona Izabella a także cesarz Karol I, w późniejszych latach na polowania przyjeżdżał tutaj także prezydent Ignacy Mościcki. Przez lata powstały tutaj liczne domki myśliwskie, jednym z pierwszych był obecny budynek Izby Leśnej z 1863 roku, znajdujący się na Polanie Przysłop. Następnie w 1898 roku wybudowano obok Zameczek Myśliwski, przeniesiony obecnie do centrum Wisły, gdzie mieści się siedziba PTTK. Na początku XX wieku powstał pałacyk myśliwski Habsburgów, w miejscu którego stoi obecnie Rezydencja Prezydenta RP Zamek w Wiśle Czarnem.